Unutulmuş, aynı sevgide, bir elmanın iki yarısı olduğumuz unutulmuş.
Unutulmuş, aynı bedende dua olduğumuz. Unutulmuş, aynı ateşte köz olduğumuz. Unutulmuş, aynı yeşilden, maviden, dağdan, kuştan dolayı nasiplendiğimiz.
Unutulmuş, aynı oyunlar, mucizeler, ahlak ve kültürde yetiştiğimiz.
Unutulmuş, aynı gecenin örttüğü gökte çoban yıldızı olduğumuz.
Unutulmuş, aynı gelincikler, papatyalar, güllerin kokusunda güneşi doldurduğumuz.
Unutulmuş, aynı zamanda kalpten dua'da sessizce unutulmuş insan insanda.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




İnsanlığa derin bir sitem var şiirde.
Siyah-beyaz, sarışın-esmer, o ülkede, bu ülkede ne fark eder ki? İnsan, insandır. Bu alemde kendisine akıl ve yürek verilen, ruh ile taçlandırılan en değerli varlık değil mi? Aynı bütünün parçaları değil mi? Öyleyse nedir bu kin ve nefret? Nedir bu sevgisizliğin adı?
Çok anlamlıydı mensur şiir çalışmanız. Yüreğinize, kaleminize sağlık Engin Bey.
Selam ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta