Unutulmuş, aynı sevgide, bir elmanın iki yarısı olduğumuz unutulmuş.
Unutulmuş, aynı bedende dua olduğumuz. Unutulmuş, aynı ateşte köz olduğumuz. Unutulmuş, aynı yeşilden, maviden, dağdan, kuştan dolayı nasiplendiğimiz.
Unutulmuş, aynı oyunlar, mucizeler, ahlak ve kültürde yetiştiğimiz.
Unutulmuş, aynı gecenin örttüğü gökte çoban yıldızı olduğumuz.
Unutulmuş, aynı gelincikler, papatyalar, güllerin kokusunda güneşi doldurduğumuz.
Unutulmuş, aynı zamanda kalpten dua'da sessizce unutulmuş insan insanda.
Garip Çoban
#temaşalarım #antolojicom #engindemirci #Ezan #rahmanınsofrası #takva #dua #şiirsokakta #huu #edepyahu #edebiyat #Ramazan
Kayıt Tarihi : 3.6.2017 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dindarlığını merak eden, yalnız kaldığında ki hâline baksın. Hz. Cüneyd-i Bağdâdî k.s
Siyah-beyaz, sarışın-esmer, o ülkede, bu ülkede ne fark eder ki? İnsan, insandır. Bu alemde kendisine akıl ve yürek verilen, ruh ile taçlandırılan en değerli varlık değil mi? Aynı bütünün parçaları değil mi? Öyleyse nedir bu kin ve nefret? Nedir bu sevgisizliğin adı?
Çok anlamlıydı mensur şiir çalışmanız. Yüreğinize, kaleminize sağlık Engin Bey.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)