Günün ilk ışıkları ile beraber
'Sevgi' doğdu gönlüme.
'Günaydın' ı ile uyandığım annemin yüzünün aydınlığında gördüm sevgiyi ilk.
Masmavi gökyüzünü kaplayan pamuk tarlasında,
Baharı müjdeleyen ağacın pembe beyaz tomurcuklarında,
Ve sonsuza yolalan güvercinin kanat çırpışında gördüm.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Işte sevgi böyle bir şey insanın sevdikleriyle özdeşleştirir...Harika!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta