Sevgiyi İlk Şiiri - Fidan Aykut

Günün ilk ışıkları ile beraber
'Sevgi' doğdu gönlüme.

'Günaydın' ı ile uyandığım annemin yüzünün aydınlığında gördüm sevgiyi ilk.
Masmavi gökyüzünü kaplayan pamuk tarlasında,
Baharı müjdeleyen ağacın pembe beyaz tomurcuklarında,
Ve sonsuza yolalan güvercinin kanat çırpışında gördüm.

Yeni doğmuş bebeğin yumuşacık teninde kokladım sevgiyi ilk.
Yağmur sonrası doğaya can veren toprak kokusunda,
Akdenizin can dostu yosunun keskin kokusunda,
Şebboyda, lilyumda, gülde kokladım sevgiyi.

Anamın ak düşmüş saçlarında dokundum sevgiye ilk.
Ruhumu yeşile boyayan çimlerin sırdaşı çiğ tanelerinde,
Kan kırmızı gülün kadife elinde,
Can yavrumun narin teninde dokundum sevgiye.

Sevdiğimin,
'Sevdamsın' diyen sözlerinde,
Umuda yolalan gözlerinde,
Bildiğim en güvenli liman olan
Ve mutluluğu hep yeniden yeniden tanımlayan yüreğinde
Bende, sende, onda;
'Yaradan' da tanıdım sevgiyi ilk.