Sevgiyi İçimizde Büyütelim-Makale

Toplum olarak sevgiye aç bir milletiz. Çoğu insanlarımız sevgisiz büyüyor. Kimimiz ebeveynlerimizden, kimimiz eşimizden ve kimimiz de evlatlarımızdan sevgi göremiyoruz. Ağaç bile sevgisiz büyümezken, insanlarımızın içinde ki sevgi dağarcığı zamanla sevgisizlikten yok oluyor. Busefer kalbimiz de sevgiye yer vermiyoruz. Çoğu gençlerimiz anne sevgisinden mahrum büyüyor. Busefer ne oluyor. Yirmi yaşlarına eldiğinde kendisini anne gibi seven büyüğüne aşık olduklarını sanıyorlar. Ya evli çiftler sevgisizlikten boşanmıyorlar mı. Evlendiklerinde harika günlerin ardından birkaç sene geçtikten sonra, yokluğun verdiği sıkıntılar ve çocukların sorunları evli çiftleri ayırıyor. Hani nerde sevgi. Birbirini deli gibi seven çiflerin haline bakın. Ayrı yerler de sevgiyi aramaya kalkıyorlar. Ya çocuklar.. en zor büyüyen varlık insan. Yetiştir büyüt onlar için geceni gündüzüne kat. Sonuç birkısmı büyüdük diye ayrı evlerde oturmaya kalkıyor. Anne ve babasını saymıyor.

-Ben kendi hayatımı yaşayacağım Bana karışmayın diyor.

O zaman ne oluyor toplum olarak çocuklarımız dış hayata özeniyor. Sonuçta büyüklerini saymayan, saygının yerini asiliğin oluşturduğu bir toplum görüyoruz. Sevgi toplumda yerini kaybetmeye başlıyor. Saygı ise iyice gerilerden geliyor. Aslında millet olarak sevgi ve saygıya önem verirdik. Dedelerimizi büyükannelerimizi gözümüzün önüne getirelim. Hiçbirşeyleri yoktu. Bugünkü teknolojiden nasiplerini almadan büyüdüler. Amaa mutluydular. Sevgi doluydular. Saygılıydılar. Bu teknoloji mi bozdu milletimi acaba. Ama insan değerlerini kaybetmemeli bence. Hiçbirşey kişiyi bozmamalı.

İçimizde sevgisizliğe yer vermeyelim. Sevgiyi ruhumuz da kalbimiz de yaşatalım. Damarlarımız da dolaştığını hissedelim. Sevgiyi büyütelim karşımızdakine sevgi verelim. Sevgisiz yaşamayalım. Hep sevin ve hep gülümseyin. İnanın mutluluğun anahtarı sevmek. Sizleri seviyorum. Sevgiyle kalın. SEVGİ BATMAYAN TEK GÜNEŞİNİZ olsun.