Sevgiyi Bulduğuma İnansam

duman duman savruluyor ateşin.
tüten bir baca gibi yüreğin,
hem yanan hem yakan ateşle,
kaçmazsam
ben de yanacağım seninle.
bir beyaz martıydın
gözümün önünde süzülen.
gagasında kırmızı bir gül,
uzatırken deniz kızına,
aşk nameleri çalıyordu kıyıda.
yalınayak dolaşırken kumlarda,
gözlerinde, sevgiyle karışıktı hüzün..
arka arkaya söylenen şiirler,
renk renk gülleri anımsatıyordu bana.
bitmeyen dizeler seninle güzeldi
bu harika yaz da.
ağaçların arasından görünen deniz,
sevgiyle yıkıyordu bizi.
masum bir öpücüktü beni sana bağlayan,
yüreğinin sesiydi benliğimde çağlayan,
aşktı bu işte... aşk.
bizi böylece yakan,
üzerine yalnızlığı da hayatımıza katan.
ayrılık çaldığı zaman kapıyı,
suratlarımız on karış asıldı.
mutluluk kaldı yüreklerimizde,
özlemlerimiz sürükleyecek bizi,
kimbilir hangi mesime.
gözlerin bir uçurum
bazen düştüm yamaçtan derinlere.
öyle daldım ki yeşillerine,
seni seviyorum diye haykırıyordu.
anlamamazlıktan geldim yine.
bir güneş doğuyordu ruhuma beni ısıtan
yanmaktan korkmasam
atacağım ateşe kendimi inan.
sevgiyi bulduğuma inansam,
ne önemi var ki yansam.