zaten tutuşmuş
yanıyor şehir
güneş,
esmer yapıyor tenimi
rahat kelimeler
söyleyemem
ben
kır çiçekleriyle gülerim
martılarla gezer
gemilere biner inerim
urgan olup
iskelelerde beklerim
şehrin
sevgisizliğinden ürperiyorum
kirlilikten
dağlara çekiliyorum
su pınarlarına koşuyorum
ama sesimi duymuyor
insanlar..
yağmur sularını
gök kuşağını
yeşilliğin huzurunu
doğanın yıkanmışlığını
ve özgür
kavgasız bir dünya arıyorum
mutluluğu
bulmak sancısı
savaşır gibi yaşamak
kan,gözyaşı,ölüm
acısı
dik yokuşlar
aşılmaz dağlar gibi
oysa aradığım
sevgi ve barış güzelliği..
mustafa kaya
02.09.2016
Kayıt Tarihi : 2.9.2016 06:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!