Sevgiye Selam Şiiri - Nurşen Görşen

Dediler ki

O çok sevimli;

Hilal ka?y altynda

Zeytin karasy gözleri

Do?u?tan kaytan byyykly

Güleç yüzlü bir erkek

Ady Mert pa?a

Pa?alaryn pa?asy…

Çabuk gel tany?,

Bu günü kaçyrma…

“A?ky aldy, benden beni”

Giyindim, gittim pa?ama
Yçimde büyük bir sevinç!

Ellerini tutmak

Öpücüklere bo?mak için O’nu

Kendime ko?tum…

Yedi cedden, genden tany?
Symsycak,

Kocaman bir gülücükle

kar?ylady beni.

Gözlerimin içine bakty

Y?te o an beni yakty…

Güldükçe yüzü

Güne?im do?du

Dünya dönmedi, durdu.

Depremler olmady sanki

Pakistan’da binlerce

Ki?i ölmedi

Kar yollary kapamady

Kara ky?ta

Kimsenin elleri

Yüre?i donmady.

Ku? gribi hiç olmady

Türkiye’min yoksullu?u,

Y?sizli?i, yolsuzlu?u

Yoktu sanki…

Sokaktaki çocuk

Kimsesiz de?ildi, toktu.

O yoktu, ben yoktum

Bu, ?u yoktu dünyada

Sadece SEVGY vardy

Öteden beri var olan.

Hayatyn tüm renklerine açyk

Boyayyp günü

Gözlerinin rengine

Her sabah güne?e ko?tuk

Mavi gö?ün içinde

Sycacyk sevgilerde

Zamanlary unuttuk.

Kaçynylmaz yasa geldi çatty;

Ayryldyk
Dünyam kararmady;

Yüre?imde sevgisi

Kemi?imin ili?i

Ceviz içi Mert Pa?am

?imdi 10 aylyk

Foto?raflarda büyüyor

Uzakta…

O’na bakarken

Gözlerim çocuk

Yüre?im çocuk

SEVGYYE Selam Çocuk! …
15 Mart 2006