Sevgiye Övgü ya da Aşk-ı şükrani

Aşk Biter,
Sevmenin Okyanusu Doğar İçimde.

Zordur Aşk;
Yanar Dağların İçinde Yanmadan Yüzmek Gibi,
Ölümsüzlüğü Bulmuşçasına Sonsuzu Yaşamak Gibi,
Kendini Kandırdığını Bile Bile Aldanmak Gibi.

Oysa Sevmek Başkadır:
Ocakta Yemek Yapar Gibi,
Evladın Ardından Dua Eder Gibi,
Bir Ninenin Elini Öper Gibi,
"Çok Şükür." Der Gibi.

Aşk Arsızdır,
Sevmek Edep Ehlidir.

Aşk Ezer,
Sevmek Sarar.

Aşk Üzer,
Sevmek El Uzatır.

Aşk Yıkar,
Sevmek Kurar.

Aşk Kirletir,
Sevmek Yıkar.

Aşk Söylenir,
Sevmek Anlatır.

Aşk Bağırır,
Sevmek Fısıldar.

Aşk Yaralar,
Sevmek Sağaltır.

Aşk Kıskanır,
Sevmek Güvenir.

Aşk Hak Arar,
Sevmek Hak Verir.

Bundan Sebep, Aşkınla Yanarken Senden Kaçışım;
Bundan Sebep, Sevginde Göğerişim.

Aşkın Ateşiyle Bağlarına Varsaydım,
Yanan İçinde Gölge Arar, Bulamazdın.

Aşkın Kum Fırtınalarıyla Sana Sarılsaydım,
Çöle Dönerdi O Yemyeşil Vadin.

Sana Aşıktım. Çok Şükür, İyileştim.

Şimdi, Sevgi Bahçesinde Çay İçiyorum Seninle,
Gözlerimi Gözlerinden Başka Yere Kaçırmadan.

Şimdi, Ölümsüz Varlığına Sarılıyorum,
Cürümden Ve Günahtan Korkmadan.

Şimdi, Hayat Defterimi Açtım,
Ruhumu Temize Çekiyorum Senin Sayfalarında.

Şimdi, Kapanan Eski Yaralarını Görüyorum,
Sevgimle Dokundukça Anılarına.

Rengini Değiştiriyorum Kara Anılarının,
Bordolardan Bayrak Kırmızılara,
Lacivertlerden Gök Mavilere,
Karalardan Beyazlara.

İyi Ki Bitmiş Aşkım.
Çok Şükür, Seviyorum Seni.