Dün melek misali, bir çocuk gördüm,
Ana-babasına sevgiye muhtaç!
Sevgi ile bakan gözleri süzdüm,
Bütün gönüller de hep sevgiye aç!
Çiçek sevmek ister, taşı-toprağı,
Ağaç sevmek ister, dalı-yaprağı,
Sanki canlı gibi seversen dağı,
Alır zirvesine apar başa taç!
Bitki hasret kalmış, toprağa-suya,
Gözler hasret kalmış, tatlı uykuya,
Sevgi kaynağından iç doya doya,
Kinden, düşmanlıktan hiç durmadan kaç!
Herkes hasret iken, aşka sevgiye,
Bizler sevilelim, sevelim diye,
Bunca hırs, bunca kin, düşmanlık niye,
Herkes sevilmeye, sevgiye muhtaç!
ERDEMLİ-2008
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 24.1.2015 17:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkesin sevgiye muhtaç olduğu bir ortamda kaleme aldığım bir çalışmam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!