Sevgiye Koşmak Gerekir

Sevgi, haklı adalet sordu mu kaçma hemen?
Bu güçsüz olmak değil, hak yoluna sarılmak
Gökten kirli maddiyat inse, toplama yerden
En büyük hazinenin adıdır doğru kalmak!

Mala mülke ihtiyaç duyma düz duran sevgi
Su gibi ak yaşamın camdan köhne kalbine
İnsanın manevi ruhu hakikatin rengi
Gösterir siyah ayna bugünü, donuk düne

Yoksul hür pencereden süslü yaşama bakar.
Nasıl etmeliyiz ki bu insanlar da gülsün?
Zaten hayat dolaşık dikenli teller çakar
Toprağa haksız giren haklı adalet görsün

Nizam bükük boynuna taksa defolu zincir
Kırılır zalimlerin safında duran künde
Nezaket erdem sunar beynine diksin bir-bir
Kavrul gör, gözyaşının soluk vermez içinde

Gösteriş meraklısı olmaz haddini bilen
Göz alıcı zemberek örer tülden kefeni
Batsın yerin dibine bu sevgiyi linç eden
Uğrar hezimete, temiz tut dar yüreğini

Geç kalmış sayılmazsın adalet sunan zümre
Verdiğin nimet ekşi olmasın ki barış-ak
Senin yüzünden düşer toprağa cimri cemre
Git denizin dibine yap soylu bir barınak

Seğiren göz kapağı görmezsin bunca âhı
Dinç sarayda beslenen zengin kalır mı çulsuz?
Sırtında eğik durur semer de ki günahı
Allah bir fırsat tanır hayır olur sonumuz

Adalet sunan sevgi kaldır başını şimdi
Bak ne hale düşmüş seni karşılıksız seven
Tufan dağına karşı ger gözyaşını şimdi
Kopmasın umut harcı hayat bağlı direkten

Hakla uçan dilekler, temaşalık hakkın var!
Ağırla sevdiğini dev mesut sarayında
Kucak açarak gelsin çeşit-çeşit arzular
Nefret bendi çılgına dönsün yanı başında