İnancın Kalmamış Şiiri - Midayet Kara

Neden gidiyorsun, aklım almıyor
Açtığın yarayı, kimse bilmiyor
Zalim felek tutmuş, beni salmıyor
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Gerçekler o kadar, kolay değildir
Güzellik Allah’tan, kuldan değildir
Mutluluk mutsuzluk, eşit değildir
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Kötüyü yok sayma, ona kanarsın
Kaybetme onurun, sende yanarsın
Yaşadığın günü, bir gün anarsın
Sevgiye inancın, kalmamış senin

İltifat kolaydır, gerçekler acı
Krallığı bitenin, kalmıyor tacı
Senin elindedir, aşkın ilacı
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Aşkımı ne küçümse ne alay et
Onurun olmalı, sana bir servet
Sevgisizlik desen, büyük cehalet
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Sana ben aşığım, aşığım dedim
Kıymet bilmesende, kapına geldim
Ben sana, en büyük değeri verdim
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Kalmadı ki senin, kıymetin bilen
Yüzüne karşı, seviyorum diyen
Var mı özleyipte, yanına gelen
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Hani geliyordun, nerdesin nerde
Yine düşürürsün, sen beni derde
Yüzüme bakmasın, gördüğün yerde
Sevgiye inancın, kalmamış senin

Midayet ‘im diyor, sevgisiz olmaz
Aşkı yaşamayan, sevgiyi bilmez
Bir kere giderse, hiç geri gelmez
Sevgiye inancın, kalmamış senin
(0155) Eylül 1978