Sevgiye hasret Şiiri - Figen Çelik

Ömrümce gülmedim,
Ne sevildim, ne de sevdim,
Ben bir küçük viraneyim,
Hayattan umudunu kesmiş boş bir viraneyim.

Yetimin yüzü gülmez,
Bu acıyı yaşamayan bilmez,
Anne baba sevgisinden yoksun,
Boşlukta yaşar gibiyim.

Hasretin bağrımı deldi,
Eski günlerim aklıma geldi,
Ailemle yaşadıklarım gözümün önünden geçti,
Ah o günler ne güzeldi.

Onun bunun eline bakar oldum,
Yüreğim de saklı şefkatin kokun,
Güzel annem!
Sensiz yaşamak çok zor.

Kader ayırdı seni benden,
Hiç bir şey gelmez artık elden,
Hayatta tek başına mücadele eden,
Biri var artık.

Gecenin kararnlığında sessizce yürüken,
Yığıldım kaldım aniden,
Yardım edecek biri yokmu? diye feryat ederken,
Yetimi koruyup gözeten biri çıktı karşıma.

Ana bab hasretiyle sarıldım ona,
Yetimliğimi, kimsesizliğimi,
İçimdeki ezikliği unutturdu bana,
Duacıyım ölene kadar ona.
13.04.2006