Nevton'un kafasına düştüğümüz gün bile,
canımızın bu denli acımamış olması,
taze oluşumuza sunulmuş armağandı.
ama bir gün,
biz yine yerlerde sürünürken,
bir bıçağın üstümüze yüzü koyun düşmesi
gül reçeli içine düşürdü sanki bizi.
oysa biz bir bütündük;
dalında tek bir elma.
ayırdı ilkin bizi yerçekimi kuvveti.
şimdi hatıralarda ne varsa dünden kalma,
yad'ına mahküm olmak küf etti içimizi.
yerçekimi kuvveti,
yerçekimi kuvveti.
neydi varlığımızla alıp veremediğin.
ömrü kanlın,bıçaklın sevdayla bürüseydik;
gözüne mi dururdu
tek vücut çürüseydik...
Kayıt Tarihi : 16.6.2006 18:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'amatör sair' diyorsunuz kendiniz icin..
bana göre Profesiyonel
sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (3)