Sevgiye elveda Şiiri - Burak Özkanlı

Bir uzun peronda
Ön taraflarda neşeli ve kederli çığlıklarla
Omuzlarda bir asker uğurlaması
Kalabalağın ardında
Utancından sevdiğini son bir kez öpemeyen yalnız kızın yası
Onun arkasında
Yolunu şaşırmış iki yusufçuk
Ve onları seyreden on-iki yaşlarında iki küçük çocuk...

Ekspres vakit tamam diye ağladığında
Art arda dizilmiş sallanan ellerin
Üstüne ağan sigaramın dumanı gözlerimde bir ağıt
Önümde yeni bitirdiğim izmarit
Sağımda seni alıp götürecek tren
Ağzımda bir türlü kuramadığım o cümlem
Ve bu veda durağının sonlarında hıçkırıklar içinde ben...
-Sevdiğim gitmesen- diyemeden gittin sen