Sevgiye Dair(mektup) Şiiri - Vedat Koparan

bir gece hüznü gelendi yoksunlukta sen güzelliğin
vurgun yemiş kentlerdi deprem sonrasının yıkıntılarında
tarumar olan ordular vardı sanki dört bir yana savrulan
duygular allak bullak sevgiler sığ dostluklar yapmacık
ısıtmayan yalancı bir kış güneşi gelgeç sevdalarda
avunur kanardı benliğim ta ki sevgi denizinde seninle buluşunca
aktım öncesiz ve sonrasız sonsuzluğun mavi sarmalında.

üzülme derim ama bilirim kırılgan bir geceyi yüklenerek
kelebek gibi narin ipek böceği gibi örensin sen sevgiyi
deniz gibi çağlar köpüklerinle kıyılarıma dolanırsın
pınarlar gibi akansın sevgi dolu benliğinle
sen zarafetin güzelliği yüreğimin beynimin titreşimi
bende ben olan beyin sevdamsın.

canımsın yüreğini güçlü tut ne olur her şey bizler için
harelerin her dem- sana ne yazsam az gelir
yasla gece mavisinde güzel yüreğini sevgi bulutuna

bir anlık heves değil bu kapılıp gidilen
zamansız esen rüzgarda savrulan hazan yaprağı
kaç yanılgı geldi kondu kaç yanılgıda vuruldu

beynime zerk edilen
bu temaşa bu korugan bu zehir
bu zemheri boşalan yıkıcı zaman
yokluğunda çoğalma benliğimde isyan

yanmalar bize sevmeler bize gelen günde yaşanacaklar bize
beraber var olalım aksın yaşamlarımız yaşanası güzelliklere
geceye sel gibi maviler yağarken sen bir dolunay olmalısın gecenin güzelliğinde
al koyaklarına çek beni kaybolayım derinliğinde
üstelik kaç kez geldim yaşamadım ben seni
sen duymadın bile ben seni ne çok duydum benliğimde

gibilerinde kaybolup çoğaldığım kaçak bir düş gibisin
afrika sıcağı kavuran yakan güneş gibisin
hasretinde kalan donarken alazlayan ayaz gibisin
sahrada yanan kum gibisin susuz kalan toprak gibisin
yazık ki ne yazık kırılan bir dal gibi kanayan bir gün gibiyim

resmin karşımda sana bakıp içmek vardı zamanı
gözlerinde geceyi yakmak vardı yanan benliğimi seninle
gelsem gitsem bir gece yıldız tozu ceplerimde
harında kavrulan kemirgen düşlerle
savrulsun yansın ten tende tümlenelim biz seninle
seni sensiz geçen her an dayanılmaz bir arzuyla
düşünüp geceleri sana yazıyorum al beni içine yansın gece
uzandık sınırlar ötesinden gözler gözlerde eller ellerde
ektik sevgimizi yüreğimize karanlıklar gölge edemez sevgimize
çektik gecelerin perdesini sen bendesin ben sende sevmek bu ya ölürcesine.

yaşam duvarında çatlak
güneş ne kadar uzak
bir pınar
su inceden
yaşam akar
yaşamda su ve hayat var
burada bir sızı hep kanar

bekle gün sıcağım bekle buğday başağım
gül narında tek tanem
gün şafağım uç veren karanfilim
umudun mavisi zaman içten içe direnişte
senden bana ince yel narinim
ta yüreğimin odağında bir isyan büyür bekle.

Vedat Koparan 06.03.2005

bu uğurda yitirdiklerimizi saygıyla anar emeğin özgür yürüyüşünde dünya emekçi kadınlar gününü candan kutlarım.saygı sevgilerimle her güne