Sevgiye Çağrı Şiiri - Şerife Mutlu

Tüm dünya insanının elini,
Elimin üstünde tutmak,
Tüm dünya insanının yüreğini,
Yüreğimde toplamak,
Tüm dünya insanını,
Israrla ama ısrarla,
Sevgiye çağırmak istiyorum.

Sevgi,sevgi,
Sevgiyi arıyorum kaybolan sevgiyi,
Bir ses çağrıma cevap verdi,
''Denizin pırıltısına,
Balığın kıpırdısına,
Gökyüzünün ışıltısına,
Ağacın yeşiline,ormana sor'' dedi
Denize sordum;
''Radyasyon aldı ''dedi.
Balık kıpırtısız
Bana cevap veremedi,
Gökyüzü grileşmiş,
Göremedi.
Ormana gittim,ağaçlar yanmış
''Sevgi yok artık kül oldu''dedi
Sevgi sevgi!
Kaybolan sevgiyi arıyorum
Sevgisiz yaşayamıyorum.
Yine bir ses,çağrıma cevap verdi;
''Barışa sor,dostluğa kardeşliğe sor,
İnsanlığa sor ''dedi.
Barışa sordum,
'' Savaş aldı ''dedi.
Dostluğa,kardeşliğe sordum,
''Düşmanlık aldı ''dedi,
İnsanlığa sordum hepside,
Başlarını öne eğdi.
Düşmanlıklar,silahlar,kinler,nefretler,
Hepside gülerek alay ettiler,
''Sevgi savaşta ölen çocuğun yüreğinde,
Sevgi döndü vahşete''
Sevgiyi arıyorum,
Kaybolan sevgiyi,
Deniz,deniz dağ, dağ orman,orman
Sevgisiz deniz,

Sevgisiz gökyüzü olurmu?
Sevgi,kanımda oksijen,
Yüreğimde soluk,
Ana yavrusuna sütünü,
Sevgiyle ısıtır
İpekböceği ağını sevgiyle örer,
Öğretmen öğrencisini,
Sevgiyle şekiller,
Arı çiçeğini sevgiyle arar,
Olurmu sevgisiz hiçbirşey,?
Sevgi insanı insan yapar.

Sevgiseni arıyorum çık ne olur
Sana saygıyı getirdim,
Kollarımda çiçek,çiçek,

Senden af dileyip,
And içiyoruzki,
Bir mutluluk köprüsü kuracağız,
Ucu sende bitecek,
İpekböceği gibi,bir insanlık ağı öreceğiz
Sevgiden,barıştan,hoşgörüden.
Bir dünya vereceğiz sana,
Yeşilden,maviden,
Savaş tozlarını kovalayan,
Beyaz güvercinler uçuracağız,göklere
Senin bize geri geldiğini müjdeleyen.

1989 İZMİT