Sevgiye Balon Şiiri - İbrahim Zengin

En çok balon borçlusun bana
Sende söndüğüm yağmur kırığı akşamlarda
tedirgin,titrek ve mutsuz bir gülücük iliştirdim dudaklarıma
Bir elinde şeker
bir elinde çikolata yerine
iç cebinde kırmızı bir şarapla
sabaha yakın
o kör saatlerde
kapımızı kıran ayyaş babama
öfkesini dişlerine kilitleyen
köy küskünü anama inat
çocukluğumu gömdüğüm ve anamın yüreğiyle küstüğüm bu şehirde
bir demet çiçek yerine
en çok balon borçlusun bana...
Neden diye sorma
Sende sağalttım küflenmiş sızılarımı
ve sende anımsadım çocuk kahkahalarımı
işte bu yüzden
belkide en çok bu yüzden sen borçlusun bana

Çocuklara rengarenk sevinçler taşır baloncular
Ben ne vakit bir baloncu görsem
içimde bir çocuk ağlar...