Sevgiye Ağıt Şiiri - Gönül Duranoğlu

-Oğlum Yücel’e-

Bir deniz gezginiyim ben bu dünyada
Yüreğimde arıtılmış sevgileri
Yalnızlıkları hep heybemde taşırım
Yalandır gözlerimdeki bulutsuz gülüş
İçimde sürekli yağmur bulutları dolaşır

Bu yüzden tüm okyanusları taşırım içimde
Suskun gemilerimi yollarım bilinmedik kıyılara
Yedi iklim dört bucağın falcıları bilirler seni
Her birinin su tasında yüreğimden bir parça kalmış

Şimdi bir şafak yorgunuyum bu dünyada
Sevgiyi hep yanlış doruklarda aramış
Oysa o, kutsal dağın ardında bir büyük yangın
Kan içen ateş kuşları başında nöbete duruş