Sevgisizlik Şiiri - Levzai Hanım

sevgisizlik öldürüyo ruhları
azaba uğruyo gülüşler
insan susuyo
ruh ağlamaklı
bi alınganlık tutturmuş göğsüne
kırgınlıklarını azarlıyo
mütemadiyen öfkeli
kırgınlıklar hep kırgın
daha da kırgın...

bi konuşsa bütün duygular
bi dillenseler...

sevgisizlik öldürüyo ruhları
azaba uğruyo gülüşler
evren susuyo
gökyüzü ağlamaklı
bi kızgınlıktır almış başını gidiyo
can alıyo hırslar
yakıp yıkıyo
can veriyo çocuklar ve çiçekler
sessizce...

bi uyusa gözlerim
zihnim ve bedenim
ya kâbusu yaşasam
ya da hiç ölmese çocuklar ve çiçekler