Sevgisizler Gününde Şiiri - Zennehar Yılmaz

Rıhtımlar yalnız gamlı hüzünlü hasretlere sitemkâr Bekleyenlerin adımlarında saklıdır gizemi özlemi her bir satırda Beklentilere ekilmiş ayrılık zehri büyümüyor özlemle sulanmadıkça Sevgililer gününde gamlı, yaslı, puslu, tozlu yine yalnızım Ayazda kalmış sanki içimdeki duygular Rıhtımların savurgan dalgalarına ulaşamamaktan korkular Serinliğini belki sevgisizliğe sunar bahar mı kar mı ayazlı yollar Yine yalnız sevgililer gününü kutluyorum partnerim gölgeler mezem ayrılık Cümleler dökülsün ister kalemim yazılsın ayrılığa yoksunluk sitemi Her gece köşe başında gördüğüm gölgendi Ya yasaklı ya tutsaklı hep mahkûm kalıpta sanki beklenilenler Ben sevgililer gününde yine yalnızım gölgeler arkadaşım hep yasaklanmıştır Beklentilerin sonuna nokta koymaktan aciz kalemim korkak bir o kadar ürkmek Ellerimde yalnızlığın boş sayfası yüreğimin akışlarını gözlemekte Damlalarında karalanıp kirlenmeyi bekler gündüz gece Kutluyorum içimde sessizce sevgililer gününde sevgilisizliğimi Parçalıyorum karanlığın aydınlığını örten perdelerini Görmekten korkuyor gözlerim belki de kör olmak ürküntüsü yatıyor bakılan her noktaya Seviyorum deyişleri özlüyor dilim sanki bedenimde gereksiz gibi söylenmedikçe Yine sevgisizliği kutluyorum sevgililerin gününde yine özlemleri yazıyorum pankartlarla seyirlerde…