Bencillik sarmış dört yanı, alev, alev yanıyor,
Dostlukların tadı kaçmış, insanlar kan ağlıyor,
Anneler canavar olmuş, yavrusunu boğuyor,
Manevi bir boşlukta, çırpınıyor, insanlar…
Sevgisiz yaşarsa insan, Nemruttan farkı kalmaz,
Sevgiyle yeşeren bağın, çiçekleri hiç solmaz.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman