Boşluktayım, çok derin bir boşluktayım.
Kimse beni takmıyor mu, yok mu sesimi duyan?
Sanki ellerim ayaklarım bağlanmışta bir salın üstünde okyanustayım.
Yanımda değil, yardım edemez ama annemdir tek sesimi duyan.
Çocukları güldürdükten sonra alkol içmeye giden palyaço gibiyim.
Ben duyguları ölmüş bedenen yaşayan birisiyim.
Sanki bileklerini kesip ölmeyi bekleyen bir kul gibiyim.
Şu aciz bedene tıkılı kalmış birisiyim.
Hiç bir tedavi iyi edemedi beni.
Küçükken annemin gösterdiği sevgi hariç.
Neredesin anne, özlemedin mi beni?
Sadece seni sevdim, sana inandım ama sen gittin ben hariç.
Tanrım yok mu bu kulunun seveni hiç?
Aklıma düştü de buralardan gitsem,
Oralarda beni seven olur mu hiç?
Ne yapsam bu akşam; şiir mi yazsam, intihar mı etsem?
Kayıt Tarihi : 7.12.2023 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gece ansızın gelen o boşluk hissi ile kaleme aldığım bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!