Sevgisiz Şiiri - Ahmet Oğuz Aslan

Sana bu hislerimi anlatmaya ne kelimeler
Ne de ömürler yeter,
Zaten kim anlatabilmiş,
özletleyebilmiş sevgisizliği.
Bir ölüm düşün sevdiğim, hep ensende
Her gün, her saat, her saniye.
Bir sevgisizlik düşün ki
Hiç sevilmemiş bir çocuk,
Hiç el değmemiş, hep itilmiş bir köpek
Hiç yülcetilmemiş,
Övülmemiş bir doğa harikası.
Bu fani kelâmlar anlatamaz hislerimi, konuşamaz bam telimden
Ama belki
Belki bir gün ulaşır sana
Bahseder bana senden,
Hiç sevilmemiş olandan.
Kıymeti bilinmemiş, hep arka planda kalmış birisi
Ölse kimin umrunda tabi.
Kıysa canına
Ancak 3 kişi tanık olacak son anlarına
Kulak asarlar belki haykırışlarına.
Kan bürür, nefret sarar bedenimi,
Sevgiyle büyüyenler göremez özlemimi.
Bir bebek düşün ki
daha gerçeğe açmamış gözlerini
Öyle beter, öyle bir acı ki
Daha küçücük evladı toprağa verilmiş gibi.
Tabi onlar ne anlar!
Sevgisiz büyümenin çektirdiği hasreti!