Özünde sevgisiz yaşar insan,
Elde edemezse dayanılmazını,
Kendini bile pek fazla sevemez,
Birazı hırs, kalanı tapınılma arzusu.
Neden diyenler oturup düşünsün gerçeği,
Hangi sevgiyi, sevilen için yaşıyoruz içimizde,
Kaçına dua ederiz, benimle olmasan da olur diye,
Aklımızca diyoruz sevdiğimize, eksik parçan cebimde.
Hani hep söylerdik çocukken orda bir köy var uzakta,
Orda, ya da orada, bir yürek var uzakta, birlikte olamasak da,
Aynı hayatı paylaşamasak da, içimizde yaşatmalı sarılamasak da,
İşte bizi, biz yapacak olan, insan olmanın, insanca sevmenin gereği.
Kayıt Tarihi : 14.1.2018 11:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Gebel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/14/sevgisiz-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!