Sevgisinin Dilencisi Şiiri - Yılmaz Barıtlı

Kapanıyor gözler açılmamacasına.
Camdan gelip geçenleri göremiyorum.
Ağırlık var üstümde konuşamıyorum.
Tutulmuş sanki parmaklar yazamıyorum.

Tümden özürlüyüm, organlarım yok artık.
Gelen seslere de kulaklarım tıkalı.
Kör oldum sanki yazılarım okunmuyor.
Gülücükler yok, sevinç paylaşamıyorum.

Tam yedi sene oldu bu hala düşeli.
Aylar, haftalar, günler hepsi anda kaldı.
Ya da farkında değilim geçen zamanın.
Ama ne garip acıları bana kardı.

Kalkmak istesem de tutmuyor ayaklarım.
Görmek istesem de açılmıyor kapaklar.
Yazmak istesem de sayfalar kapanıyor.
Sevmek istesem de gönül geri veriyor.

Çorlu 06-11-2009