Sevginle topla beni Şiiri - Oktay Çekal

Sevginle topla beni…

Dağların mis kokulu esen rüzgârına,
Sevgimin çiçekleri konardı,
Yüreğimden kanatlanıp kuş misali,
Masmavi gökyüzünün özgürlüğü,
Bir marinaydı san ki,
Ruhum dinlenirdi sihirli dokunuşuyla,
Bakışlarım sütliman durgun denizdi…

Dalardım hayatın en derin gerçeklerine,
Bir okyanus olurdum, kimi zaman,
Başka dünyalar yaşardı bedenimde,
Ben ruhumda soluktum, yaşam kadar.
Karışık bir görüntü,
Sislerin perdesinden aralanıp kaybolurdu.
Görmek istediğim huzurun yediveren bahçesinde,
Gülümseyerek bekleyen melek gözlerindi…

Ruhumdan bine böldüm kendimi,
Her bir şehre savruldum, nefes olup,
Tenimde yaşadıklarım,
Ümitlerimi taşıdı zamana, ömür oldum.
Yüreğimde kaç dünya açtı,
Gecelerim gün oldu güneşe uzanan,
Yârim dedim seni sapladım kaderime,
Hayata yönüm oldun, yarenim oldun…

Öyle bir fırtınasın zamansız esen,
Yüreğimi süpüren sevgine taşıyan,
Bir karanlık tünelsin ışığa uzanan bakışlarında,
İnatçı yürek, aşka gurur yaramaz,
Sana akıyor nehirlerim gür ve özlem dolu,
Bak sevgim kaynıyor,
Gözlerimden dökülüyorum, yılların çizgisine,
Sıcaklığın dokunsun sevginle topla beni…

Oktay ÇEKAL
03.09.2013-02.36