Dağlarındaki gülleri koklayınca titredi bedenim
Bir feryat gönderdim sana, aşk’a götürür ikimizi
Bir ırmaktı önce, deniz oldu sarıverdi yüreğimizi
Üzüm bağlarından bir içki hazırladık kendimize.
Kimliğimiz ne olursa olsun, yüreğimizde taşıdığımız ne varsa serip güneşe varolmak suç mudur? . Sana yönelmemdeki sebep, aşkı yakalama arzusu bir maddeye ulaşmak isteğimidir, bilmiyorum. Yüreğimdeki yaşan(mamış) lıkların, bedenimi sarsan inanılmaz giz’in bedeli aşk adına yaptığım bir ayin değil midir? ..
İnanmadıklarının, tatmadıklarının aksine, bedenini çepeçevre istila eden, sorulmazı sormaktan kaçınmaların bu aşkın direniş cephesinde sadece bir mermiyle sonu beklemek değil midir? . Kurallarını doğanın ve yüreklerin belirlediği bir aşk oyununda sahneye çıkmaya çekindikçe, yaşamak türküsünü söylemekten kaçtıkça ve hükümler çoğaldıkça, sensizlik seni sensiz de sevmektir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
