Sevginin Zekatı Şiiri - Hüseyin Arif Emre

Geçen günler niye geçmez oldu ki
Yârim, hayallerim niye soldu ki
Bu yağmur görmeyen kıraç yerlerde
Kurumuş gözlerim niye doldu ki

Bu gönlüm yanında elbet bendedir
Muhabbet sendeyse hasret bendedir
Yolumu beklerken uykusuz kalma
Sen uyu sultanım nöbet bendedir

Kavuşmak mümkünse ayrılık güzel
Yanımda sen varsan sayrılık güzel
Her derde razıyım tek girmesin de
Aramıza ayrılık gayrılık güzel

Zaman bir hercai oksa sultanım
Beklemeye sabrım yoksa sultanım
Bir sene geçer mi lütfedip söyle
Bir gün bile artık çoksa sultanım

Derdim dağdan büyük sabrım küçüktür
Sensiz yaşadığım her günüm yüktür
Bekleyenin varsa ümidin vardır
Aldırma sultanım Allah büyüktür

Düşünsen anlasan az halden bilsen
Beni duymak için biraz eğilsen
Hasretinden yârim yandım tutuştum
Kanayan gözümün yaşını silsen

Hasretin boynumda sanki kördüğüm
Gözyaşımı gergef yapıp ördüğüm
Yârim, senden ayrı geçen günlerde
Nedir bu çektiğim nedir gördüğüm

Sevginin zekatı ödenmez böyle
Kusur arar gibi davranma öyle
Senin ben hariç her şeyin varken
Benim sen dahil kimim var söyle