Sevginin Yarattığı Kadın Şiiri - Fatma S ...

Düşüncen duygularının zirvesiydi
Kudretin dünyanın gölgesiydi
Alışkanlıkların bizim ahlakımıza önderdi
Amaçları doğru yaşattın bize anne

Bakıma muhtaç dünya senin tek gerçeğindi
Doğru sözlerin bütün yalanları silerdi
En büyük ihtiyacın sevgiydi
Arzun hayatta güneşin rengiydi anne

Cesaret yürekten hissediştir derdin
Yolu kapatsa da bütün engellerin
Üzerine başın dik yürüyebilirdin
Cesaretin sonsuzluğun nehriydi anne

Gerçek işin sevgi çocukları büyütmekti
En büyük özelliğin bütün terslikleri lehine çevirmekti
Hayatta her savaşın kendi iradenin zaferiydi
Bilge bir kalbin öncüsüydün anne

Affettiğin kişilerin verdiği acıları
Tükenmez sevginle gülmenin yerine ağlamayı
Ektiğin tarlada çokça kazandın hasatını
Yararı olan gür yeşiller büyüttün anne

İnançların bir bilgenin düşüncesiydi
Önem verdiğin yaşamın anlamlı değeriydi
Ektiğin sevgi tohumları,insanlığın kaderiydi.
Nefretin acısından güçlüydün anne.

En büyük savaşların sonucu,nefretin zaferiydi
Ama senin sevgin nefretin zaferini yendi
Güçlülüğün bir dünyayı sevginle değiştirdi.
Sınırsız sevginle kuşattın yeryüzünü anne

İyi bir yaşamın ödülü sevmektir
Mutluluk bütün kalplerde hissetmektir.
Şiddet ölümü ruhunda diriltmektir.
Sen hiç ölüm olmadın anne!

Aklın olumluyu yaşamak için onurundu
Büyük çabalarının önce hepsi zordu
Böyle bir yolcu bu dünyada bekleniyordu
Dünyanın büyüklüğü senin içindeydi anne

İnsanın yegane hissedişi varlığıydı
Aydınlık hiçbir zaman sen varken kararmadı
Renkler doğdukları gün kadar canlıydı
Sen bütün renklerin mevsimiydin anne!

Büyük zenginliğin kalpte olduğunu öğrettin
Hissediş mutluluğun yaşayan hali dedin
Ölümün, aklın son vazifesi olduğunu anlattın
Büyük bir mirastın bütün dünyaya anne!

Ben hastalansam bütün dünyadaki hastalara bakardın
Uyumaz yeryüzünün tek annesi olurdun
Hayat gücünle bütün herkesi kucaklardın
Sevgin şelale çoşkunluğunda,tüm aleme akardı anne!

Sevgiyle tedavi eder,sonsuza dek sevmeyi öğretirdin
Sonsuza dek yaşamanın bu yoldan geçtiğini söylerdin
Sen bir tek bizim değil,bütün kainatın annesiydin
Varlığın sevginin kalbiydi anne!

Vazgeçmek cesaretin esir oluşuydu
Yeniden denemek başarını sonucuydu
Asla cümlesi yapamam cümlesinin son umuduydu
Azmin, ödülleri her daim toplardı anne!

Tükeniş karanlığa hapsoluştur insanın
Ziyaretçisi olmaz karanlık zindanların
Ödülüdür aydınlık,özgürlüğe kavuşmanın
Mağlup edilemeyen bir aydınlıktın anne!

Bir değil binlerce kardeşim olduğunu
Sadece sevginin onları koruduğunu
Savaşta barışta,hissettiğin ve duyduğun
Korunaklı umudun kurtarıcısıydın anne

Büyük başarın şimdi hakettiği yerde
Güvenin sevinçlerinin umudunun aleminde
Hayata sırtını dönmediğin gecelerde
Üzerine örttüğün mücadelenin başarısıydı anne

Sen anne büyük yüreklerin efendisi
Sevginle çalıştırdığın o büyük yelkenli
Nefreti yok edip bu dünyaya koyduğun sevgi
Senin ebediyetin olacaktır anne!