Sevginin Türküsü Şiiri - Meryem Aslan

İşte o, diyordu, bir ses,
Umut seni gösterip
Suzan gözlerine bakarak,
Dedi: Derdin derdidir...

Ve yanınca ışıklar bir bir,
Bakışları hüzün sağan şehrimde,
Nicedir beklenen sevginin yıldızı,
Gülümsedi gökçe tuvalinden.

Görmüyorum artık,
Karanlığın küskün yüzünü...
Olur olmaz saatlerde,
Canımı yakmıyor elem yağmurları...
Kızıl gözenekler açmıyor,
Ruhumun duvarlarına çarpan duygular...
Şimdi bir başka çalıyor sazın mızrabı,
Bir başka sever oldum türküleri...
Hazan olsa ne yazar geçen yıllar,
Ömre bedeldir gül sunan anlar...

Kalemim coşkun bir pınar,
Mutlu kelimelerin köpüğünde şiirlerim.
Tümcelerinde ulvi sevginin ismi sayıklanır,
Virgülü bol, noktası aranmayan.

Çaresizliğe suskunluğum,
Yalnızlığın kahraman çığlıkları,
Sarmışken etrafımı bir çift çelik kol gibi...
Bitmek bilmeyen ümitlerimin inancıyla
Tırmandığım hayat yokuşlarını,
Mıhlandığım sabrımın aşacağını,
Biliyordum...
Bekliyordum:
Bir gün kahır kervanlarının yolu biterek,
Huzur yaylasında otağ kurulacağını...
Yunus’un gül sesini duyduğumda,
Yaşamanın bir anlamı olacağını...
Biliyordum...

Geldin ya ömrüne can olduğum,
Git gide güzelleşiyor şehrim,
Reyhan kokuyor, bahar soluyor…
Bil ki sevgi bağım, suzan gözlerinde,
Her dem çiçek açar bademler...

Meryem ASLAN