Sevginin Sızdığı Yerden Uzat 2

hüzün kaldı hazandan bana
çıkınca sendeki dağlara
onuda savururum uzaklara
bal gülüşlerin öptüğü yerde kalmaz ki yara
yeryüzünün bütün çocukları bayram eder içimde
seviyorum seni bugüne kadar tanımadığın biçimde
pupa yelken dalışım bundan yarınlara

kasımpatiler papatyalar kaktüsler
nilüferler orkideler çiğdemler
kışın kırbacında bile gülen kardelenler
yaşamın kırancında bile
dağlardaki gerilla gibi yarına yürüyen karanfiller
en çokta yüreğine benzeyen gelincikler
sevgimin heybesi güller
nasıl ağlar bilir misin çiçekler
eylül sarayları gibidir sensiz günler
hasretin yatırınca beni işkence tezgahına
gelde gör çiçeklerin nasıl ağladığını diyeceğim ama
sakın sende ağlama
üzmek için sevmedim seni
mutluluğun için gerekirse
bozuk para gibi harcarım ben kendimi

arzularımı azdıran
duygularımı hep şaha kaldıran
bana yaşamın bayırlarını bile sevdiren
insana ve aşka yakışan kadın
korkmuyorum kaçmandan
korkmuyorum beni unutmaya çalışmandan
nere gidersen git yüreğinde ben olacağım
zulanda soylu sevdam
her aynaya bakışında
gözlerinden sana sevgimle güleceğim
ve uzanıp dudaklarından öpeceğim
kendini mutsuzluğa hapsettiğin o hapisanenin
kapısındaki kilitleri sevgimle kıracağım
kendini unutmandan korkuyorum
korkuyorum kendini unutmandan
yeşermez ki sevda
yaşamayan bir insandan

hayat önüme serer çerçisini
gözüm görmez sevgiden başkasını
kalbimin çiçeği
kirlenmişlerin inadına seviyorum seni
neyse öderim bedelini
açmak için ertelenmişler ambarını
heder etmemek için ömrümüzün geri kalanını
ve sokaklara düşmesin diye aşk
çatlatarak içinedeki korku duvarlarını
sevginin sızdığı yerden uzat
yüreğinin eliyle tut yüreğimin elini