Sevginin Şiiri Şiiri - İrfan Karapınar

Seni düşünürüm
Gecelerimi gündüzlere katarak
Aşkımı kadehlere sararak
Mevsim yazmış,kışmış fark etmez
Gülersin,güldürürsün
Ağlarsın,ağlatırsın
Sen öyle bir afetsin ki
Gözlerine bakarım
Yanarım,yanarım
Söyleyemem
Seni sevdiğimi anlayamazsın

Sensiz kokan gülü neyleyim
Umutları neyleyim,hayalleri neyleyim
Yağmur yağar kaldırımlar üstüne
Aşkınla ıslanmışım
Ben yağmuru neyleyim
Bulutlu gözlerimi ağlamaya terk ettim
Sevdanı karanlıklarla içtim
Korkum,alaylı bakışlarına vurulmak
Halimi gizliyorum şiirlerde
Duyarsın sesimi,unutursun
Tutarsın ellerimi duygusuzca
Nazlı nazlı salınırsın
Feryadım alemi sarsar ama
Seni sevdiğimi anlayamazsın

Belki beni hiç sevmedin
Belki hiç değerim yok yanında
Aldın aklımı başımdan
Büyüledin,kahrettin beni
Sen dünyayı sarhoş edecek kadar güzel
Bense şiirleri okunmayan şair
Sen saraylara layık bir peri
Ben hislerini öldüren fani
Başka bir alakam yok dünyada
Üzüntüm sensin,sevincim sen
Nasıl kahrolduğumu bir bilsen
Uykumun haram olduğunu
Rüyalarıma dolduğunu birbilsen
Belki üzülürsün
Ancak söyleyemem
İncitilmeyecek bir yârsın
Asla dokunamayacağım canansın
Seni sevdiğimi anlayamazsın

Bir gün ayrıldığımda senden
Bütün şarkılar sevgimi sayıklar
Güller solar,bülbüller ağlar
Divaneliğim Mecnun’u kıskandırır
Sen kendi yolunda,ben kendi yolumda
Bir gün ayrıldığımda senden
Aradığın sevgiyi bulamamışsan
Vefalı gözlerimi anarsın
Seni sevdiğimi o an anlarsın