Sevginin Sesi İle Şiiri - Emrullah Karahan

Mehtapta dökülen yıldızlar gibi
Ağlıyor gece, benim için dertli…
Hıçkırıklarım gökyüzünü inletirken
Sarıyor haykırışlarım her yeri.

Bir sokak lambası gibi bazen;
Koyu karanlıklara rağmen
Asil ve cesaretli,
Bazense sıradan, korkaktı bakışlarım.
Ama her gece bir kez daha yanıp
Güneş’le kaybolurdu umutlarım.
Çünkü Güneş sana çok daha yakındı;
Rüzgârla savrulan saçlarını okşuyor,
Bir kuğu narinliğindeki boynuna dokunuyor,
Gözlerini kamaştırıp aramıza mesafe katıyordu.

Gizlice sevdim seni;
Narince salınıyordun dalgaların arasında,
Denizle konuşuyor,
Martıların şarkısına
Kulak veriyordun usulca…
Öylece izledim;
Bana bir bakışını bekledim uzun zamandır,
Asırlarca göreyim seni diye
Boyum göklere uzanır…

Gündüze değil ben geceye âşığım,
Tüm zamanı seninle yaşarım.
Hayır, hayır… Aslında ben
Her gece seninle doğar,
Uzaktan seni seyre dalar,
Mesafeleri yok sayar,
Sevginle dolup taşarım…
Bilirim gözlerin bana yabancı bakar
Bilmesen de ‘Kimim ben? ’
Kalbim seninle atar,
Seninle hayatta varım…

Artık beni biliyorsun!
Ve gecenin karanlığında
Bir yıldız gibi parlıyorsun Kız Kulesi,
Ben de seni öylece izliyorum…

Galata Kulesi