Sevginin rengi Şiiri - Orhan Özçelik

Bir mavi renktir önce,
Gökyüzü berraklığında.
Bilinmez nereden iner yer yüzüne,
Ancak anlarsın yakalandığında.

Derken bir sis perdesi gözünde,
Görünmez sanma dünyanın rengi.
Gelmiştir o duruyor tam önünde,
Ve adını da kendi koyarmış,sevgi.

Hangi zaman diye düşünülmez,
Zaman ondan sonra dünyaya geldi.
Yerini yurdunu kimseler bilmez,
Nereden nasıl önümüze geldi sevgi.

Gözünü açtın anne kucağında sevgi,
Ağzını açtın ağzının ortasında sevgi.
Bir lokma yediğin kaşığın ortasında sevgi,
Başının ağrısında yine yanında sevgi.

Her zaman yanında başka yerde yok,
Yok senden ayrıldığı gittiği yok.
Sen gitmişsindir bulamadığında,
Sen ondan ayrılma onun gideceği yok.

Bunun adı sevgi rengi belli değil,
Sevgiyi yaşamak inan çok zor değil.
Saygıdır onu sende yaşatan şey,
Sayıp sevmişsen gerisi önemli değil.