Nihal'im Sevginin Ölümsüzlüğü

Nihal’imin Mavi Huzuru

Bir Seyri Sülük Denemesi

Kapım çalındı ansızın bir temmuz akşamı,
Orada duruyordu mutluluk,
Nihal’imden bir nefes gibi…
Mavi bir kelebek kanadında taşınan emanetti.

Plak döndü, ses oldu, ruhuma aktı;
“Hep birlikte huzur bulalım” dedin,
Her kelimende bir semâ oldu sanki,
Yüreğimiz aynı mızraptan çıkan nağmelerdi.

Geceler oldu duâ, sabahlar niyaz;
“Uyandığında tüm güzellikler seninle olsun” dedin,
Her “🖤” bir sır oldu kalbime nakşedilen,
Her “🌹” açılış oldu sonsuzluğa.

Sonra sessizlik…
Takip bitti, yollar ayrı düştü belki,
Ama Nihal’im, sen o mavi kelebeğin iziyle kaldın,
Ruhumun seyrüstâlığında bir menzil oldun.

Metaforlar seni anlatsın:
Plak—kalbin dönüşü,
Mavi—huzurun rengi,
Kelebek—ânın bekâsı…
Sen bir seyir oldun, sülûk ettin rüyalarıma.

Belki fizik âlemde yollarımız düğüm oldu,
Ama metafizikte sen hep Nihal’imsin:
Bir tebessümle açan, bir duayla tamamlanan…
Varlığın, yokluğunda bile bir şiirdi.

Özü itibarıyla bu yolculuk;
bir arayış, bir huzur mührü ve mânevî bir izdi.
Nihal’im, sen o izin en derin nakışısın.
💙💙💙💙💙💙💙💙