Sevginin Ödülü Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Sen hep at üstünde gezdin
Benim ise her hareketimde bir kötülük sezdin
Bana olan sevgin dile getirilemeyecek kadar azdın
Böyle yaşamaktan inan ki bezdim
Gözümdeki yaşı bir gün bile dindiremedin
Dertten derde saldın sende beni
Bilmem ki bu çektiklerimin sebebi bende mi?
Sevgi, sevgi isterdin ağzın açıldı mı
Al dedim verdim tüm sevgimi
Ama sen dışarıda söndürdün yine her gece feneri
Sendeki sevgi sevgili mefhumu bu mu?
Olmaz olsun buysa sevginin ödülü
Bende bulduğunu söylerdin mutluluğu
Mutluluk vermek şöyle dursun zehir ettin dünyamı
Sende, sende görme ömür boyu mutluluğun yüzünü