Sevginin Kimsesizliği Şiiri - Güllü Alemdar

Her başını alıp,
Gitmek istediğinde uzaklara!
Hiç düşündün mü?
Ardında gözü yaşlı bir anne,
Yolunu gözleyen,
Küçük bir kız çocuğunun
Sesi kulaklarını
Çınlattı mı hiç!
Ve her defasında
Vazgeçmeyi tattın mı
Hayallerinden;
Yollar her zamankinden uzun
Dağlar üstüne üstüne gelirken
Denizin elli mil
Dibinde yaşlanmak kadar
Zor sevdin mi birini
Ve sevdiklerine yetememek
Gönlündeki gül bahçelerini
Deli esen bir rüzgar gibi
Her defasında yıktı mı?
Söylesene sen senleyken
Hiç tattın mı sensizliği
Sevginin kimsesizliğini
(Gülnida)