Sevginin İnanmadığı Şiiri - Cem Marangoz

Keşke demiyorum seni tanıdıktan sonra!
Hergünüm birbirinden sıradan ve cansız artık.
Her işim yarım kalıyor sebebsiz.
Susuyorum en olmadık zamanlarda
Sonsuzluk gibi derin geliyor sensizlik
Dönemiyorum gittiğim yollardan.
Toz toprak olmuş üstüm başım dermanım yok
Koşuyorum her umut ışığının gölgesinde.
Bir sevenim var mı soruyorum?
Başımı eğdiğim herdefasında daha da sert esiyor yanlızlığım.
Parmaklarımın arasındaymışcasına açıyorum avuçlarımı sana
Keşke demiyorum ama bir okadar pişmanım.
Hatıralarını alıp gittiğin gün bir bulut olup çökerken.
Çok savaştım yenik düştüm..
Tutundum gözyaşlarıma..
Sahi unuttun mu onca gülüşmelerimizi?
Kapanmaz yaralar açılmadı mı senin de yüreğinde?
Ne söyleyecek bir söz bıraktın ne bir gülüş bu gözlerde!
Sebebsiz bir ayrılığın kahramanı olup çıktın karşıma.
Oysa ben en güzel düşlerimin başrollerini vermiştim sana.
Öyle acımasızdı ki zaman eziyordu beni..
Her defasında bulamıyordum sevgiyi.
Buldum sandım ama yüzüstü bıraktı gitti.
Sevginin inanmadığı kollarımda bir çiçek açıyor şimdi.