Sevginin hakkını verecek misin, severek

Sevginin hakkını verecek misin, severek? ...

Ellerim üşüyor eldiven giymiyorum, sırf
Dokunuşun silinmesin diye,
Hep seyrediyor kokluyorum tenimdeki hatıranı,
Gözlerim doluyor çağlayan oluyorum,
Çok yoğunum yüreğim kabarıyor,
Fırtına oluyorum ruhumda patlıyorum ötelere…
Kaç gecedir düşmanım yalnızlığıma,
Aslında sana kızgınım sevgimin mabedi idin,
Yamaçlarına sokulur koylarında dinlerdim denizin sesini,
Dalgalarında durulurdum gözlerinde doğardım güne,
Her geçen gün hayallerim kare kare siliniyor,
Görmez oluyorum bizi gözlerim kapalıyken neden? ...
Sen oysa her anımda tüm zamana açılan yolumdun,
Ayaklarım sana yürürdü izlerinde dinlendiğim,
Varlığının hissiyatında soluk alırdı bedenim,
Ciğerlerime nefesin dolardı hava olurdun canıma
Seni koklardım her açan günde tomurcuk olurdun,
Öyle bir dokunuşun vardı ki; o an erirdim özlemlerimde…
Seni severdim içimden tünellerime giden karanlıklarımda,
Kimse bilmeden sen bile duymadan yaşardım seni,
Akşamın kızıl karanlığında körebe oynar gibi arardım,
Hep ebe oldum kaderime soluklandım göğsünde bir zaman,
Kabul ettim ta en başından sana köle olmayı ölümüne severek,
Ya sen bu sevginin hakkını verecekmisin, severek?

Oktay ÇEKAL
13.01.2013-03.14