Sevginin Güncesi Şiiri - Cafer Sönmez

Menziller uzaksa, ruhların çekim kuvveti artarak, görüp dokunup hissetme arzusu doruğa ulaşır.
Mesafeler kısalır, ruhların yakınlaşmasının heyecanı mantığın altında kalır,
Görüp dokunur, dokunduğun kişi sanki hayellerini süsleyen başka biri olmuş,
Büyü bozulmuştur.

Hayalini kuracağı kimse kısa bir süreliğine yoktur,
Özleyesiye kadar önü karanlık ve boşluktur,
İçinde fırtınalar kopardığın yer, aslında bir kaşık sudur,

Küçük şeylere takılmıştır kafası, belkide ayağındaki kundurası,
Belkide önemsiz sanmıştır kendini, birkaç saat süren arama ve sürekli meşgul çalan bir arama sonrası.

En güzel hediye, verilecek zamandır, kendini özletmek için bir süre beklemede kalıp aranmaktır.