Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ SEVGİNİN GERÇEK SAHİBİ
SEVGİYİ YAŞAYAN'DIR “
Seni gördüğüm zaman, inan en mutlu andır
O eşsiz cemaline, hasret kaldım çoktandır
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,




takdire şayan sevgi
bu gözler hiç görmedi
nerde bir sevilen var
hemen o yardan kaçar
bütün bunlar efsane
hiç karşılık gören yok
bende aşka ulaştım
diyar diyar dolaştım
sevdiğime kavuştum
hayli hüsrana düştüm
aşk denen illet yalanmış
meğer arzu ve zanmış
sarıldığın bir beden
oda sanki bir kefen
meğer aşk ilahi olanaymış
faniye vurulmadan
kalplerimiz kırılmadan
medet yaa ilahi diye haykırmadan
ona ulaşılmazmış.
Biri iyi biri kötü,iyi kötü birleşmez,
SevGiyle yeşermeyen kalpler hakka erişmez
Kul sıkışmayınca hızır ona yetişmez
Dört kitabın dördü haktır,kader ise değişmez.
Bu kapıdan kol ve kanat kırılmadan geçilmez
Eşden dosttan sevgiliden ayrılmadan geçilmez,
Eti zehir ,balı zehir,yağı zehir dünyadan,
Bütün fani lezzetlere darılmadan geçilmez.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta