Sonunda sevgi çıkıp geldi; ağır, olgun.
Kurulup oturdu baş köşeye, kendinden emin.
Uzanıp tuttu ellerimi, yumuşak elleriyle.
Kaldırıp seyretti beni,
bakışlarının tılsımlı aynasında.
-ki içlerinde güneşler doğuyordu-
Sonra bir sır gibi usulca öptü dudaklarımı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
