bir başınadır yalnızlık
kahverengi günleriyle
sapsarı sonbaharın unuttuğu
gözlerinde ay ışığının izleri....
saçların buğday tarlası rengi...
bu ıvır zıvır hayatın
ve bu bir yığın hurdasıyla yalanın
yontardım gecelerini...
enlemlerde ve boylamlarda kaybettim yalnızlığımı.
kalınlaşan gökyüzünün dudaklarına
yapıştıracakken hayallerimizi
yine 4 mevsimin özelliklerini taşır bir isa tasviri.
silikleşir dertlerimdeki alfabetik yazının bulutlanan gizleri
dudaklarından sevginin en kısa sözcüğü yürür gider
ve bana bir gün;
- seni seviyorum!
dersin.
Kayıt Tarihi : 26.10.2006 11:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
sevginin en manidar karşılığıdır senin adın

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!