Sevginin Bu Kadarı Şiiri - Necati Ocakcı

Dutlu bahçelerin, mor sümbülünü
Elimle toplayıp, dersem ne dersin?
Sarp dağlarda biten, yaban gülünü
Geçtiğin her yere, sersem ne dersin?

Tezgâhında, çözgü olsam çuluna
Bir kerecik olsun, girsem koluna
Varımı yoğumu, senin yoluna
Canımla beraber, versem ne dersin?

Olabildiğince, dalsam derine
Harç olsam, damlayan her bir terine
Koysam bedenimi, taşlar yerine
Aşkın kalesini, örsem ne dersin?

Tehlike çanları, acı çalsa da
Yollar; tozlu, çamur, taşlı, olsa da
İflas eden aşkın, dibi kalsa da
Yolunda menzile, ersem ne dersin?

Çözümü lâbirent, zor bilmecemde
Kekeleyen dilim, tutuk hecemde
Gündüze beş basan, ıssız gecemde
Seni her gün, düşte görsem ne dersin?

Kıskananlar; çatır- çatır çatlasın
Çekemeyen; derdi, derde katlasın
Balon gibi, patlar ise patlasın
“Yalnız seni sevdim”, dersem ne dersin?

Necati yanarken, kışta kar olan
Her şey kaybolsa da, bende var olan
Aşkını andıkça, kalbi daralan
Yaralı göğsümü, gersem ne dersin?