Dört duvar küçük bir odaydı
Onca yaşadığı yer
Baharda ayva çiçeğiydi
Kışta ayva budağıydı
Birde camda soluğunun buharıydı gördüğü
Hayat mahkumuydu bir odada
harp malulu gibi tutmuyordu ayakları
Düşünürdü bazen uzakları
Hani en uzağıda Aşağı Dere köydü ufkunun
Gençliği geçmiştiya oralarda
sonra düşündükleri vardı
Dışarı çıkacaktı sokağa
Çay içecekti bir çay ocağında
Ayakkabısını boyatacaktı sonra
Meydan çeşmesinden su içecekti
Yüzünü yıkayıp saçını ıslatacaktı
Ayak üstü iki muhabbet tanıdıklarıyla
Ah ayakları
Ne hayaller ne hayaller
Dedi birden tütününü sararken
Birden bir kuş kondu ayva budağına
Kapadı gözlerini bir kuş olmak istedi
Sonra bir kuzu sesi
Kuzu olmak istedi kasaba gidene kadar
Çektiklerini düşündü silerken
Yaşlı çaresiz gözlerini
Ve bir kez insan olmak istedi
Bir kerecik insan olmak
Hiç ayakları olmadı bedeninin
Hep aklı ayakları olmuştu hayallerinin
Ve umudu doktorlar
Uzaklara gitmek istediğinde
Ve bir çocuk gördü ayva ağacında
Hani beş yıl önce görse taşlı tarlada
Ezmesin diye mahsulünü kovalırdı
Şimdi ne sevindi
Bu kadarmı yalnızım diye düşündü birden
Baharda ayva çiçeğiydi gördüğü
Kışta ayva budağıydı
Ara sırada camda soluğunun buharıydı gördüğü
İşte o gün sonkez baktığında ayva budağına
Çoktan ölüm ayakları olmuştu ruhunun
Başka dünyalara gitmek için
Adı Mustafaydı, Soyadı Gezgin
Kayıt Tarihi : 21.5.2007 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ilk kaybettiğim insandı bir zamanlar dedem ve annemin nasıl ağıtlar yaktığını dün gibi hatırlarım.sanki ona karşı khayatta hiç bir iyilik yapamamışım gibi bir duyguya kapıldım beni çok çok sevmesine rağmen ve onu onun gibieri anlatmaya çalıştım.yalnızmı bıraktık böyle insanları diye belkide onların küçücük ha,yatları küçücük hayalleri vardı acaba farkında değilmiydik diye hiç olmazsa b üyüklerimizin pencerelerinin karşısında bundan sonra belkide gülümseyip geçmek umuduyla yazdım.sevdiklerimize bundan sonra geç kalmamak dileğiyle.
TÜM YORUMLAR (1)