Sevginin açan gözleri Şiiri - Oktay Çekal

Sevginin açan gözleri…

Geçiyor zaman akıyor hayat,
Bakıyorsun anlamsızca,
Bir ömür uçuyor, kanatsız çıplak tenden,
Gidiyor ruh, sensiz uzaklara…
Ne yaşadın bugün, yarına ne bıraktın,
Dünden konuşmuyorsun bile,
Suskun mağaralarda…
Sanki karanlık bir perde inmiş, görmüyorsun,
Soluk kesilmiş; duyulmuyor sesin,
Susmuş ötelere küs gibi…
Bıkkın bir bakış yörüngesinde, tutuk ellerinden,
Anlamsız işaretler uçuyor, özgür uzaklara…
Hep gözlerinden aşk fışkırıyor,
En bitikken bile…
Yüreğinde sevginin, tanecikleri ekili,
Kökleri tutuyor sevgiyi,
Aslında bir sıcak tutku, yatar içinde,
Ulaşılmaz tüneller açılır, adımlarına,
Gider inatçı yüreğini takip ederek…
En, ötelerinde arar, sevginin açan gözlerini…
Telepati hislerin, serin dokunuşlarında gülen yüzü,
Hep bir umut taşır canı,
Son hayata dokunuşuna kadar…

Oktay ÇEKAL
05.05.2012-13.43