Kardelen umutların, mavilere bakarken
Kendi dağlarımızda, kökümüzle doğrulduk
Yankısı duyulmayan, kısık sesimiz varken
Kendi dağlarımızda, sesimizle duyulduk.
Her bahar çiçek açtı, bir sabaha sallandık
Cennetmiş dediler de, söylenene inandık
Yalancı beşiklerde, bir günaha saplandık
Kendi denizimizde, dalgamıza vurulduk.
Rüyalar çiçek açtı, sevdalı düşlerinde
Mutlu geçerdi zaman, tatlı gülüşlerinde
Gözünü kamaştıran, sıcak güneşlerinde
Kendi sokağımızda, terimizle soğuduk.
Doğarken göklerde nur, rahmeti beklenirdi
Yağdıkça yağmurların, çocuklar eğlenirdi
Gelecek mazimizde, ruhumuz imrenirdi
Kendi çöllerimiz de, sevgimizle yoğrulduk.
Kayıt Tarihi : 3.2.2019 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!