Yeis Şiiri - Fatih Gündoğdu

Bir yeis var aldığım her nefeste
Ölüm kokuyor adımları ruhumun! sokaklarının
Korkuyorum ruhsuz sevgili seni kaybetmekten
Seninle birlikte kendimi de kaybetmekten korkuyorum
Bilmiyorum üzülecek miyim?
Bilmiyorum seni sevip sevmediğimi
Ama sevgili
Galiba ölüyorsun içimde
Yüreğimden akıp giden sen olmalısın
Çünkü çok şey gidiyor çağlayarak
Sevda kokan hayallerim gidiyor
Ömrümden yıllar siliniyor
Çünkü tutamıyorum gözlerimdeki yaşı
Yüreğim gidiyor

Sen üzülmeyeceksin öldüğüne yüreğimde
Kırılan kalbime yanmayacaksın
Ben sana üzülsem yansam da
Yasını tutarken yüreğim
Çok yakında güleceksin
Sevdan ölecek bendeki ölecek ok gibi bakışların
Bugün bende bir uykuya dalacaksın
Güneş doğarken sessizce
Ellerini salacaksın

Çok şey kaybettim sevdiğimden beri seni
Tüm dostlara rest çektim
Tebessümü de unuttum ağlamaktan
Yine ağlayacağım
Yasını tutacağım senin için döktüğüm gözyaşlarımın
Türküsünü söyleyeceğim heyecanımın
Gözlerine bakınca duyduğum
Ağıdını yakacağım
Katili olacağım o saf tertemiz yüreğin
Seninle çarpan kalbim de duracak belki
Seni kalbimin karlı dağlarının birinde
Bir uçurumun kenarına gömeceğim
Çok değil bir başka seherde
Ben de seninle öleceğim

Güneş doğuyor
Bir gece daha bitti sensiz geçirdiğim
Son gecen
Herkeste anlamsız gülücükler var sen ölürken
Kimse bilmiyor kalbimde kopan fırtınayı
Yağan yağmurlarda boğulduğumu bilmiyor kimseler
Ölümüne koşuyorum karanlık ufuklara
Biliyorum sonunda ölümün var
Orada senin için biriktirdiğim çiçekler var
Onlarda ölecek
Hiçbir şey kalmayacak bana senden
Baktığın yerlere bakmıycam seni hatırlatır diye
Belki bu son şiirim son nefesim
Yeşilin tonları da karardı gözlerinde
Dilerim mutlu olursun
Unutursun seni sevdiğimi haykırışımı
Bakışlarımdaki yakarışı da unutursun
Çünkü
Ben de öleceğim seninle...