Sevgimin dört duvarında Şiiri - Oktay Çekal

Sevgimin dört duvarında…

Ne yapsam da anlamı yok suçlusun diyor hayat
Mücadele etsem de engeller önümde büyüyor
Gidemiyorum sevginin kanat açtığı mavilere
Özlemlerim içimde bir dağın yamaçlarındayım hala…

Bedenim yalnızlığıma hapis gözlerim koşuyor sana
Ellerim tutmak istiyor aslında boşluğun dokunuyor
Üşüyorum o an sensizliğim çok soğuk inan
Kar düşüyor sanki her yanıma bakışlarımdan…

Yalnızlığın soğuk yüzü tescilliyor yokluğunu
Görünmez bir boğmaca gibi nefes alamıyorum
Hayata dair her şey anlamını yitiriyor manada
Sen/deliyorum ama sen yoksun beni tutacak…

Yüzüme akan tuzlu suyun her damlasında
Tenimden süzülüyorum ruhumun akışlarında
Kayboluyorum aslında gömülüyorum sensizliğe
Sevgimin dört duvarında mahkûmun oluyorum…

Oktay ÇEKAL
07.10.2012–12.03